Usefulness of PET and MRI for the study of mediastinal adenopathies

Resumo

O cancro de pulmón é unha das causas máis comúns de morte por cancro no mundo e o máis común nos homes dos países desenvolvidos. A afectación dos ganglios linfáticos hiliomediastinais é ás veces o primeiro descubrimento de enfermidade e implica un cambio no prognóstico e tratamento da enfermidade. A estadificación mediastínica baséase normalmente en probas de imaxe como a tomografía computarizada (TC) ou a tomografía por emisión de positróns (PET) (criterios anatómicos e metabólicos, respectivamente), posteriormente corroborada coa confirmación histolóxica por métodos cirúrxicos invasivos ou non cirúrxicos. Ata o momento, o uso da resonancia magnética (RM) non se estandarizou con este fin en pacientes con cancro de pulmón. Poucos estudos analizan esta faceta da resonancia magnética e, ademais, teñen limitacións (pequeno número de pacientes, criterios moi estritos, pouca comparación cos métodos convencionais ...). Por outra banda, estes estudos só se centran na discriminación da adenopatía metastásica fronte á non metastásica e non avalían a rendibilidade da resonancia magnética no diagnóstico doutras patoloxías como linfoma, sarcoidosis ou tuberculose, entre outras. Finalmente, aínda hai algunhas dúbidas sobre en que momento do curso clínico da enfermidade o PET pode ser máis útil. Esta tese ten como obxectivo analizar a utilidade do PET e o poder diagnóstico da RM no estudo dos ganglios linfáticos hilio-mediastínicos en relación ao cancro de pulmón e outras entidades, así como comparar o rendemento diagnóstico. de resonancia magnética fronte ás probas convencionais (TC e PET).