Síntesis, caracterización y comportamiento biológico de hidrazonas derivadas de piridoxal y de sus complejos de vanadio

Resumo

Este traballo céntrase na busca de meta lofármacos de vanadio con baixa toxicidade e estables. Para elo sintetizáronse catro ligandos hidrazona derivados de piridoxal e os seus correspondentes complexos de vanadio (L1, L2, L3, L4, L1c, L2c, L3c e L4c). Que foron estudados mediante diferentes técnicas de caracterización: análise elemental, espectrometría de masas, espectroscopia RMN 1H e espectroscopía IR para confirmar a coordinación do metal aos ligandos e a variada especiación química do vanadio en disolución. Tamén se levaron a cabo estudos de raios X de monocristal nalgúns deles. Por outra banda, realizáronse estudos biolóxicos como o ensaio MTT para estudos in vitro, onde se empregou a liña celular A549. Os resultados obtidos mostraron que o composto L3c é o que ten maior citotoxicidade en xeral ás diferentes concentracións en 48h. Finalmente, utilizouse o modelo animal de peixe cebra para realizar estudos in vivo. A toxicidade detectada nos compostos estudados non nos permitiu calcular o LCso.