Desenvolvemento e evolución do lazareto marítimo de A Coruña

Resumo

O réxirne sanitario marítimo nace nos países do Mediterráneo durante o século XV. En España, Palma de Mallorca foi o prirneiro peirao en dispor de medidas preventivas para evitar o posible contaxio a través dos barcos. Durante a Ilustración, e peranre a preoupación polos temas de saúde pública, establécense pos tos fixos para que os barcos pasen a corencena. Mahón, na illa de Menorca, é o primeiro Lazareto Marítimo fixo en España, inaugurado en 1817. No Atlántico, perance o incremento do tráfico marítimo, concédese autorización temporal en 18 31 para abrir lazaretos de observación, en ere eles o da cidade de A Coruña, que eras dun proxecto para instala-lo na batería de Oza, ubícase a parcires de 1834 no lugar da Palloza. En 1842 procédese ó peche de códo-los lazaretos interinos do Atlántico, momento no que entra en funcionamento o da illa de San Simón en Vigo, o que deu lugar a grandes protestas doucras cidades galegas, por mor dos graves perxuicios económicos que iso Hes ocasionaba. A Lei de S:midade de 1855 autoriza a apertura de lazaretos de observación; acolléndose a esca Leí o Concello de A Coruña presenta un proxecco para a Palloza elaborado polo enxeñeiro Alejandro de Olavarría. Tras desiscimarse pola súa proximidade á cidade, procédese á súa construcción en Oza, dividíndose en lazareto limpo, composto por varios pavillóns arredor á amiga batería, e o lazareto sucio, ó oucro lado da praia e unido ó anterior por unha ponte metálica. Tras a súa inauguración en 1888, a comezos do século deixa de prestar o seu cometido debido ás novas teorías do concaxio e ás perdas das colonias americanas, destinándose as súas instalacións, en 1910, a sanatorio anricuberculoso osceoarcicular e acoller colonias infancís.