Síntesis de los sideróforos amonabactinas, análogos, y conjugados con nanopartículas, fluoróforos y antibióticos. Evaluación como antimicrobianos y en la detección de patógenos

Resumo

A presente memoria está estruturada en tres capítulos: Capítulo I. Comeza cunha introdución onde se resalta o importante papel que xoga o sector da acuicultura en Galicia e a problemática das infeccións bacterianas. Descríbese o mecanismo de captación de ferro mediante sideróforos en bacterias, expoñendo o seu potencial para desenvolver novos tratamentos contra organismos patóxenos. Exponse o traballo previo realizado sobre Aeromonas salmonicida subsp. salmonicida, no que se identificou que produce dous tipos de sideróforos, acinetobactina e as amonabactinas, e que a proteína FstB é o receptor do primeiro deles. A continuación, detállase o traballo realizado sobre a síntese total das catro amonabactinas naturais, que mediante os resultados da actividade siderófora realizados sobre A. salmonicida permitiron identificar a FstC como a proteína receptora das amonabactinas. Finalmente, descríbese a síntese de catro análogos estruturais que permiten establecer unha serie de relacións estrutura-actividade entre o sideróforo e o seu receptor, lográndose seleccionar dous deles como candidatos para realizar posteriores conxugacións con nanopartículas, fluoróforos e antibióticos. Capítulo II. Prepáranse conxugados de nanopartículas de ouro co sideróforo ferrioxamina e un análogo de amonabactina. A súa avaliación como sensores para a detección de bacterias non trouxo consigo o esperado cambio de cor do conxugado cando se puxeron en contacto coas bacterias. Adicionalmente, sintetízase un conxugado dun análogo de amonabactina con nanopartículas de prata e estúdase as súas propiedades antimicrobianas. Os resultados indicaron que a funcionalización con este sideróforo non produciu un aumento na actividade antimicrobiana das devanditas nanopartículas. Analízase mediante microscopia electrónica de varrido (SEM) o proceso de adhesión dalgunhas bacterias a superficies de ouro funcionalizadas con sideróforos. Capítulo III. Sintetízanse diversos conxugados entre os análogos seleccionados de amonabactina preparados no capítulo I con fluoróforos, atopándose que o conxugado co fluoróforo sulforrodamina B actúa como sonda fluorescente fronte a distintas especies do xénero Aeromonas e Acinetobacter baumannii. Ademais, esta sonda posúe un gran potencial como sensor na detección de Aeromonas debido á súa habilidade para distinguir células de Aeromonas doutras bacterias patóxenas de peces. Finalmente, prepáranse tres conxugados do análogo de amonabactina, empregado na sonda anterior, con tres antibióticos distintos seguindo a estratexia denominada cabalo de Troia. A súa avaliación biolóxica fronte a diversas especies bacterianas mostrou que estes conxugados non presentaban actividade antimicrobiana.